ZONDER HEN

Hoewel er al duizenden jaren met boemerangs geworpen wordt heeft de boemerangsport zich pas de laatste 3 decennia sterk ontwikkeld. Dit gebeurde aanvankelijk op verschillende plaatsen door individuele pioniers, maar later georganiseerd door samenwerking tussen de diverse boemerangclubs uit meerdere landen.

Enkele grote namen die de stroomversnelling op gang brachten waren in Australië naast Jack Byham en zijn oomzegger Peter, Brother Brian Thomas, Bunny Read, Lorin Hawes, Duncan Mac Lennan, Jeff Lewry en Bob Burwell.

In de begin 70er jaren organiseerde de Amerikaan Ben Ruhe als conservator bij The Smithsonian in Washington D.C. workshops en wedstrijden voor wie maar mee wilde doen. Hij schreef ook een standaardwerk over boemerangs. Een andere Amerikaan, Ted Baily, speelt nog altijd een belangrijke rol in het vergaren van informatie en het weer over de wereld verspreiden daarvan.

De Engelsman Herb Smith, bekend om zijn schitterend afgewerkte boemerangs, zijn veelheid van modellen en zijn anders dan hout materiaalgebruik, is ook een grondlegger van het lange afstandswerpen.

De Nederlandse natuurkundige Felix Hess schreef voor het behalen van zijn doctorstitel in 1975 een lijvig proefschrift over boemerangs. Naast verhandelingen over aërodynamica en computersimulaties van boemerangs in beweging ging hij ook uitvoerig in op de geschiedenis, oorsprong en verspreiding van de boemerang. Dit gaf Amsterdammer en wereldburger Max Hoeben weer vele aanknopingspunten. Zo bezocht hij personen die Felix Hess noemde en maakte hij als reactie een V-vormige boemerang met een hoek van 55 graden.

Max Hoeben was als jongetje van 9 jaar al geïnteresseerd in boemerangs en ging naar Schiphol om de vleugels van de vliegtuigen te bestuderen omdat hij begreep dat een boemerang in wezen ook een samenspel van vleugels is. Echter bij toeval ontdekte hij hoe je een boemerang moest werpen.

Tijdens zijn verblijf van 10 jaar in Australië bezocht Max ondermeer de Ooldea-stam in het zuiden en ontwierp later een prachtige boemerang die de naam Ooldea zou krijgen. Deze boemerang komt terug (vanzelfsprekend) in het beeldmerk van de Algemene Boemerang Organisatie, de ABO-Holland die Max oprichtte. Deze organisatie was daarmee, na de BAA (Australië) de oudste ter wereld en diende ter inspiratie voor meerdere nieuw op te richten clubs wereldwijd, die Max graag ondersteunde. Samen met zijn latere levensgezellin Tonny van der Gijp, drijvende kracht waar het om wedstrijdleiding ging, werden er voorafgaand aan een mondiaal toernooi te Parijs in 1984 internationale regels vastgesteld. In het boemerangfabriekje dat hij runde maakte Max onder andere de vele boemerangs die bij de Nederlandse vertaling van het boemerangboek van John Cassidy hoorde dat via de boekwinkels weer een hoop aandacht kreeg.

Max stief op 5 december 2001 na een veelbetekenend leven van 78 jaar.